Προπαραμονή Χριστουγέννων και κλείνουν σήμερα πέντε μήνες από την 23η Ιουλίου του 2018, όταν οι φλόγες έζωσαν χιλιάδες συμπολίτες μας στην Ανατολική Αττική και διαδραματίστηκαν τα τραγικότερα γεγονότα που μπορεί να συλλάβει ανθρώπινος νους σε καιρό ειρήνης. Αυτές τις εορταστικές ημέρες, η σκέψη μας γυρίζει και πάλι κοντά τους. Δυο ευχετήριες λέξεις, ένα ελπιδοφόρο μήνυμα, μια εκδήλωση συμπαράστασης με όποιο τρόπο, είναι το ελάχιστο που μπορεί ο καθένας να κάνει αυτές τις ημέρες. Η αίσθηση της κοινωνικής αλληλεγγύης είναι μεγάλη υπόθεση για τον κόσμο που εξακολουθεί να ζει με τις εικόνες της φρίκης και να πενθεί για τους χαμένους συγγενείς, φίλους και γείτονες, τα χαμένα ζωντανά, το καμένο βιός του, τα 1.657 ολοσχερώς καταστραμμένα ή ακατοίκητα σπίτια, το βαριά πληγωμένο φυσικό περιβάλλον, τις πυρπολημένες αναμνήσεις και τα φαντάσματα.
Με ένα τζιτζίκι, λεπτομέρεια από ένα χρυσό περιδέραιο της Ελληνιστικής εποχής, ευχόμαστε να επιστρέψουν το συντομότερο τα τζιτζίκια στο Μάτι, τον Νέο Βουτζά και τη Ραφήνα. Το διαλέξαμε όχι μόνο για τον ρητό συμβολισμό του, τον τόσο απαραίτητο, αλλά επειδή διακοσμεί ένα προσφυγικό περιδέραιο, ένα υπέροχο κόσμημα που προέρχεται από τη Μάδυτο της Ανατολικής Θράκης, μια πανάρχαια λιμανούπολη στα Δαρδανέλλια. Κι είναι πάμπολλοι οι πρόσφυγες του 1922 που ξανάφτιαξαν τη ζωή τους σε εκείνα τα μέρη της Αττικής. Με την ελπίδα ότι εδώ θα στεριώσουν, εδώ θα προκόψουν, εδώ, στη νέα πατρίδα κοντά στη θάλασσα, θα απαλύνουν το ολέθριο πλήγμα της απώλειας.
Γνωστοί και άγνωστοι φίλοι,
Ευχόμαστε να σας ξεκουφάνουν και πάλι τα τζιτζίκια και τα παιδικά γέλια, να ανθίσουν και πάλι τα γεράνια και οι ντάλιες, να ευωδιάζει γιασεμί ο τόπος και να λειτουργήσουν ευεργετικά αυτή τη φορά οι μηχανισμοί της λήθης, για να ξαναβρείτε τους ρυθμούς της κανονικής ζωής.
[Το χρυσό περιδέραιο από τη Μάδυτο, που χρονολογείται γύρω στο 300 π.Χ., βρίσκεται μαζί με άλλα εξαιρετικής τέχνης κοσμήματα (γνωστά ως «ο θησαυρός της Μαδύτου») στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης.]