Αυτός είναι ο τίτλος του τρίτου οδοιπορικού που ανασύραμε από το Αρχείο μας για να δημοσιεύσουμε στην Ιστοσελίδα μας τώρα στις γιορτές. Ένα άρθρο της Μαριάννας Κορομηλά, γραμμένο το 1977.
Η Τρίπολη με το αλλοτινό της Μαλλιαροπούλειον Θέατρον, που κατέρρεε σε άθλια κατάσταση, και το ζωηρότατο σαββατιάτικο παζάρι, όπου κατέβαιναν οι χωρικοί φέρνοντας πουλερικά, κουνέλια, ζαρζαβατικά και χίλια άλλα καλούδια.
Το Μαίναλο με τα ελατοδάση και τα σχεδόν έρημα χωριά του, τα συνδεδεμένα με τους Κολοκοτρωναίους και τον Αγώνα του 1821. Οι νύμφες που λούζονταν στον ποταμό Λούσιο και η Ζάτουνα του Μίκη Θεοδωράκη (το χωριό της υποχρεωτικής διαμονής του στα πρώτα χρόνια της Χούντας, όπου συνέθεσε τους δέκα κύκλους τραγουδιών «Αρκαδία ένα ως δέκα»).
Η βυζαντινή Μονή του Φιλοσόφου και το ομηρικό χειρόγραφο που γνωρίζουμε ότι είχε σταλεί στην αττική Μονή του Αι-Γιάννη, αλλά και η Σχολή της Δημητσάνας και η Βιβλιοθήκη της Δημητσάνας και ο Γρηγόριος Ε΄, που «μας θωρεί ακίνητος».
Η καταπληκτική Στεμνίτσα, οι καμπάνες και τα μανουάλια που κατασκεύαζαν οι Στεμνιτσιώτες. Το Λεβίδι, γενέτειρα του μεγάλου πολιτικού Παπαναστάση, αλλά κι ένα ταβερνάκι που αντιστέκεται στον χρόνο.
Και τέλος η ουτοπική «Αρκαδία», τόπος αλληγορικός, ειδυλλιακός και ονειρικός για την ευρωπαϊκή διανόηση, σε όλη τη διάρκεια της εποχής του Μπαρόκ, από το Βασίλειο της Ισπανίας έως την ελισαβετιανή Αγγλία κι από το εργαστήριο του Poussin ως το γραφείο του Γκαίτε.
Σκεφτήκαμε να κάνουμε διάφορες περικοπές και να δημοσιεύσουμε μόνον αποσπάσματα. Όμως, ακόμα και οι πρακτικές πληροφορίες για την κατάσταση των δρόμων ή τους ξενώνες και τα ταβερνάκια, που είναι άχρηστες πλέον, προσθέτουν κάποια στοιχεία στην ατμόσφαιρα της ξεχασμένης Αρκαδίας της δεκαετίας του 1970. Πολλά άλλαξαν έκτοτε. Έτσι, όλες αυτές οι περιγραφές και πληροφορίες μοιάζουν σαν να ανήκουν σε ένα παλαιό περιηγητικό κείμενο. Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Εξάλλου, πέρασαν μόνον 35-36 χρόνια.
Δυστυχώς, η απόδοση των φωτογραφιών που σκανάραμε από το έντυπο είναι πολύ μέτρια. Δημοσιεύουμε ελάχιστες.
Οδοιπορικό στην Αρκαδία του 1977: το Μαίναλο, Μαριάννα Κορομηλά