Το διβάνι ορκίζεται γιαβρούμ

Το τουρκικό σάντουιτς που έχει κατασκευάσει λόγω του θέρους το Μεγάλο Κανάλι (MEGA), από τις 7.00 το απόγευμα ως τις 10.00 το βράδυ, όπου ανάμεσα σε δύο χαμηλότατης ποιότητας τουρκικά σίριαλ μπαίνει το υποτιθέμενο Δελτίο Ειδήσεων (ούτε για τον νεκρό πυροσβέστη της πυρκαγιάς της 20ης Ιουνίου δεν βρήκε χρόνο να μιλήσει) κι όπου αντί για σαλάμι, τόνο, γαλοπούλα ή τυρί, το μαγαζί προσφέρει υψηλής ενδυματολογικής ποιότητας κυρία δημοσιογράφο, που περιβάλλεται από δημοσιογράφους, ρεπόρτερ και παραθυράτους βουλευτές ή στελέχη κομμάτων, ανατράπηκε χθες.

Το πάνω μέρος του σάντουιτς, δηλαδή το απογευματινό ψωμάκι των 7.00-8.00, χάθηκε. Κι εμείς, αντί να απολαύσουμε το αργόσυρτο έπος της σύγχρονης Ανατολίας, με τους μοντέρνους φύλαρχους (που υπακούουν στον παρωχημένο κώδικα της φάρας και της βεντέτας), τις αποσβολωμένες μελαχρινές καλλονές και τους πιστολέρο του Τίγρη –ή τα χτυποκάρδια στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας, έχω μπερδέψει νομίζω τη σειρά της προβολής–, βρεθήκαμε στο Προεδρικό των Αθηνών. Αμάν γιαβρούμ, αμάν κουζούμ, ορκίζεται το νέο διβάνι στο Yunanistan.

Ευτυχώς, όμως, μόλις ολοκληρώθηκε και το Δελτίο, επιστρέψαμε στους κόλπους της λάγνας και τόσο σκληρής Άνω Μεσοποταμίας, με τα παραδοσιακά αρχοντόσπιτα του Μαρντίν (που προσφάτως έχουν μετατραπεί σε boutique hotels και τώρα χρησιμοποιούνται ως σκηνικά για τους έρωτες του Μπουράν και των άλλων ατάλαντων πρωταγωνιστών). Βέβαια, η σειρά που γυρίστηκε το 2006 έχει εξαιρετικής ομορφιάς εξωτερικά γυρίσματα και μερικά άλλα εθνολογικού περιεχόμενου ενδιαφέροντα στοιχεία. Αλλά έτσι θα περάσουμε το καλοκαίρι;

Τρία τουρκικά σίριαλ προς το παρόν (μαζί με το αντιοχεινό του Αντένα) και οι επαναλήψεις τους –μην τυχόν και χάσουμε καμιά ατάκα– είναι πάρα πολλά. Κυρίως λόγω ποιότητας. Τύφλα να ‘χει η Γκόλφω και ο Αγαπητικός. Όχι πως ήταν καλύτερα τα μεταγλωττισμένα λατινοαμερικάνικα. Πώς να καλύψεις όμως το εικοσιτετράωρο;

Πάντα θυμάμαι εκείνη τη γελοιογραφία του Μητρόπουλου με τα πρόβατα που μασουλούσαν χόρτο από μία συσκευή τηλεόρασης. Θα πέρασαν και είκοσι χρόνια από τότε. «Ο πολιτισμός των πολιτισμών», με τον οποίο μας παραμύθιαζε και μία επώνυμη ψυχή.

Το νέο διβάνιον και τα ΜΜΕ. Ελπίζουμε τουλάχιστον τα μέλη του νέου διβανίου, το οποίο δεν είναι ούτε small ούτε large αλλά μάλλον medium/large, να μην καταναλώνουν όλο το πρωινό τους κι ένα μεγάλο μέρος του απογεύματος σε συνεντεύξεις στα ραδιόφωνα και τα κανάλια, δια ζώσης ή σε παράθυρα και τηλεφωνικές επικοινωνίες. Γιατί κατά αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώνουν τις υποψίες μας ότι όταν μιλάμε για «εργασία», άλλο καταλαβαίνουν αυτοί κι άλλο εμείς οι εργαζόμενοι. Και μα τον Θεό, χίλιες φορές να καλύπτουν το πρόγραμμα η Ασί και η Νισάν και οι χαζοχαρούμενες φίλες τους ή οι Κούρδοι φύλαρχοι με τα 4Χ4, παρά οι υπουργοί που συνεχώς «ενημερώνουν» τον λαό με περισσή υπευθυνότητα, αντί να κάνουν την δουλειά τους. Στο κάτω κάτω τόσα και τόσα στελέχη έμειναν εκτός διβανίου. Ας εκλαϊκεύουν αυτοί τη γραμμή –αλλιώς θα πρέπει και οι δημοσιογράφοι να παράγουν δημοσιογραφικό έργο, να κάνουν εκτενείς κι εμπεριστατωμένες έρευνες, να γράφουν κείμενα, αντί να παίρνουν συνεντεύξεις από τους αναρίθμητους καλεσμένους που κλωθογυρίζουν νυχθημερόν στα ΜΜΕ.

Μόνον οι καλοκαιρινές απουσίες των μεν και των δε θα μας σώσουν. Σε συνδυασμό με τις βεράντες μας, τα ταβερνάκια, τα θερινά τα σινεμά και τις βραδινές βόλτες.

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Στο περιστύλιο του Ζαππείου Η ανθρώπινη βλακεία »