Κι άλλος τουρισμός;

Tourism 2Το ζήτημα της τουριστικής βιομηχανίας και των ανεξέλεγκτων αρνητικών συνεπειών που δημιουργεί εδώ και δεκαετίες, είναι πελώριο. Μέχρι σήμερα, καμία κυβέρνηση, παγκοσμίως (με εξαίρεση κάποιες άγριες απολυταρχίες) δεν τόλμησε να το αγγίξει. Μεγάλο το πολιτικό κόστος. Όλοι βολεύονται, λίγο πολύ. Πολλοί, βολεύονται υπερβολικά πολύ. Προ Κορονοϊού, δηλαδή το 2018-19, είχαν αρχίσει να οργανώνονται ομάδες ευαισθητοποιημένων κατοίκων της Βαρκελώνης και της Βενετίας (πρώην κατοίκων Βενετίας), με τις οποίες συνομιλούσαν κάτοικοι της Σαντορίνης. Η κατάσταση είχε ξεπεράσει το αφόρητο. Η πρώτη χρονιά Κορονοϊού, το 2020, ανέκοψε παγκοσμίως τα τουριστικά κύματα και τις ορδές. Αλλά, όπως επισημαίνει και το άρθρο της εφ. «Η Καθημερινή» («Οικονομική» 19 Δεκ 2021 σ. 7), φέτος το καλοκαίρι, όσοι τουρίστες πήγαν σε ελληνικά νησιά συνάντησαν άπειρο κόσμο. 

Τα προβλήματα αυξάνονται καθημερινά με τον υπερτουρισμό, τα αδιέξοδα διπλασιάζονται, οι δυσαρέσκειες τριπλασιάζονται, τα παίγνια με τις τιμές, τις μόδες, τις απάτες, τις μικρές και μεγάλες μαφίες, πολλαπλασιάζονται. Επιτέλους, κάποιοι αρμόδιοι το βλέπουν. Όταν φτάνει για παράδειγμα ένα πλωτό τέρας στον Πειραιά («κρουαζερόπλοιο» το λένε και χαίρονται όλα τα ΜΜΕ), περίπου οι μισοί από τους 4.000-5.000 επιβάτες θα θελήσουν να κάνουν μια βόλτα στην Αθήνα (οι υπόλοιποι προτιμούν την πισίνα ή τα γυμναστήρια του τέρατος). Δύο Tourism 1χιλιάδες, λοιπόν, νοματαίοι, μπαίνουν σε πούλμαν. Αυτά τα επίγεια τέρατα έχουν το καθένα μήκος από 10-12 μέχρι 18 μέτρα. Αν πάρουμε τον μέσο όρο των 14 μ., θα ξεκινήσουν από τον Πειραιά για την Ακρόπολη περίπου 45-50 πούλμαν, τα οποία το ένα πίσω από το άλλο σχηματίζουν ένα τοίχος γύρω στα 650-800 μέτρα. Σκέψου τι γίνεται στον δρόμο, στους ανύπαρκτους χώρους στάθμευσης, πόσο επιβαρύνεται η λειτουργία της πόλης και η ροή της κίνησης, η ζωή μας. Το ίδιο χάος όταν καταπλέουν τα τέρατα στο Ηράκλειο για να ορμήσουν τα πλήθη στην κατακαημένη την Κνωσό. Αλλά να σταθούμε εδώ. Να μη μιλήσουμε για τα σκουπίδια, την περιβαλλοντική επιβάρυνση, τη λειψυδρία, τις κάθε είδους ανομίες, τον αποκλεισμό μεγάλων ομάδων ντόπιου πληθυσμού από τις θάλασσες και τις άλλες παραθεριστικές και τουριστικές απολαύσεις. Ούτε οι εκπαιδευτικοί δεν βρίσκουν κατάλυμα στη Μύκονο ή τη Σαντορίνη και την Πάρο κ.ά., όταν κατεβαίνουν με μετάθεση τέλη Αυγούστου για τη νέα σχολική χρονιά. Και, δυστυχώς, κανείς δεν φροντίζει να τους παρέχει το απαραίτητο επί πληρωμή κατάλυμα, σε τιμή που να μπορεί να αντιμετωπιστεί με τον μισθό ενός δασκάλου.

Η τερατώδης τουριστική βιομηχανία και ο υπερτουρισμός έχουν δημιουργήσει τέρατα. Επιτέλους, κάποιοι αρμόδιοι άνοιξαν τα μάτια τους. Έστω και μόνο το ένα. Προς το παρόν. Επιτέλους, κάτι γράφεται και στις εφημερίδες. Πριν μας σκεπάσουν τα σκουπίδια που παράγουν οι ορδές. Αξίζει να διαβάσετε το άρθρο της εφ. «Η Καθημερινή». Εκεί θα βρείτε κι άλλα σχετικά άρθρα, του Ηλία Μπέλλου που παρακολουθεί τα τουριστικά θέματα. Μακάρι να αρχίσει η συζήτηση σε πολλές πληθυσμιακές ομάδες, σε πολλούς συλλόγους, σε πολιτιστικούς φορείς, σε ξενοδοχειακά επιμελητήρια κι άλλους παράγοντες της οικονομίας, σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου. Το ζήτημα είναι πελώριο και απειλητικότατο.

https://www.kathimerini.gr/economy/561636352/kikilias-stin-k-schedia-drasis-gia-santorini-mykono-meleti-gia-viosimi-anaptyxi-ton-dyo-nision/

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Ο Χρίστος και τα αρνάκια ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ »