Παραολυμπιακοί

01 mamalos thumb large«Το τρίτο χρυσό μετάλλιο της Ελλάδας στους Παραολυμπιακούς Αγώνες χάρισε ο Παύλος Μάμαλος, που έκανε νέο ρεκόρ αγώνων στην άρση βαρών -107 κιλά, σηκώνοντας 238 κιλά». Κι εμείς, που έχουμε εξελιχθεί σε μια βαθύτατα ρατσιστική κοινωνία, νοιώθουμε περηφάνια ανάμεικτη με ντροπή. Πώς αντιμετωπίζουμε όλους εκείνους τους συμπολίτες με «ειδικές ανάγκες» ή «ειδικές ικανότητες / δεξιότητες»; Σε πόσους δρόμους δεν μπορούν να κινηθούν; Πόσες διαβάσεις έχουμε αποκλείσει παρκάροντας; Πόσα δημόσια κτήρια είναι απροσπέλαστα για αυτούς; Πόσες σκάλες πρέπει να ανέβουν για να πάρουν μια σφραγίδα του ΙΚΑ ή για να φτάσουν μέχρι την κάλπη στις εκλογές, Σε πόσες πολυκατοικίες χωράει να μπει ένα αναπηρικό καρότσι στο ασανσέρ; Αλλά τα προβλήματα δεν περιορίζονται στην κρατική έλλειψη ενδιαφέροντος και ευαισθησίας.

Όλοι μιλούν από προχθές για τους υπερπροστατευτικούς γονείς του Ωραιόκαστρου. Μα χρόνια τώρα, άλλοι γονείς έχουν σηκώσει τον κόσμο στο πόδι για να μην δέχονται τα σχολεία των Δικών τους κανακάρηδων παιδιά με «ειδικές ανάγκες». Οι εκπαιδευτικοί έχουν πολλά να διηγηθούν για την στάση των γονιών σχετικά με το θέμα. Μόνο που δεν τους ακούμε. Δεν θέλουμε να δεχτούμε ότι ο ρατσισμός αποκαλύπτεται σε όλη του την αδυσώπητη ασκήμια σε αυτό ακριβώς το πελώριο θέμα της καθημερινότητας.

02 stafa 0Ο Παύλος Μάμαλος κι όλοι όσοι έλαβαν μέρος στους Παραολυμπιακούς, αλλά και οι χιλιάδες άλλοι που «δεν είναι σαν κι εμάς», είναι οι μεγάλοι αθλητές της ζωής. Ό,τι είναι για μας εύκολο και αυτονόητο, όπως το να ανέβουμε σε ένα λεωφορείο ή να μπούμε σε ένα ταξί, αποτελεί για αυτούς άθλο. Κι αν ρωτήσετε κάποιον συνοδό αναπήρου για τη στάση (και τα λεγόμενα) των περισσότερων ταξιτζήδων, θα ακούσετε άγριες ιστορίες.

Τα προεδρικά και πρωθυπουργικά συγχαρητήρια στον Μάμαλο και τους άλλους κατακτητές μεταλλίων στο Ρίο είναι κατά πολύ πιο υποκριτικά από τα χαμόγελα στις δεξιώσεις προς τιμήν όσων κέρδισαν βραβεία στους Ολυμπιακούς. Ούτε καν η ΕΡΤ δεν ενδιαφέρθηκε για τους Παραολυμπιακούς. Κι απορεί κανείς για το θράσος, την αναίδεια ή, στην καλύτερη περίπτωση, την αφέλεια, όσων λένε και γράφουν για τα χρυσά, τα αργυρά και τα χάλκινα μετάλλια «της Ελλάδας». Όχι. Αυτά δεν ανήκουν σε μια κοινωνία που σε απορρίπτει. Ανήκουν αποκλειστικά σε όλους τους αθλητές της ζωής, που έχουν πάρα πολλά να μας διδάξουν. Σκέψου την απερίγραπτη ικανοποίησή τους όταν έβγαλε ο παράλυτος Μάμαλος την κραυγή του θριάμβου. Σε αυτούς ανήκει το χρυσό. Σε αυτούς, που όταν ακούν τον Εθνικό Ύμνο καταλαβαίνουν πολύ καλύτερα από εμάς τα λόγια του Σολωμού.

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Ζάππειο: Φεστιβάλ Βιβλίου Την Δευτέρα 19/9 »