Το άκρως ανησυχητικό άρθρο της κυριακάτικης Καθημερινής (30-31/5/2015) με τον πολύ χαμηλών τόνων τίτλο «Αρχαιολογία και χορηγοί, διαρκής εστία αμηχανίας» και υπότιτλο «Η χαμένη ευκαιρία μιας παρ' ολίγον δωρεάς και το νέο 'δόγμα' στο ΥΠΠΟ» αποκαλύπτει συνδικαλιστική μικρόνοια, καχυποψία –ή μάλλον εχθρότητα–, μικροαστικά σύνδρομα και εκδικητικότητα, «πλέριο» λαϊκισμό, πασπαλισμένο με ληγμένα τσιτάτα και μεγαλοστομίες του τύπου «Αυτό είναι το πλαίσιο λειτουργίας και η στρατηγική του δημοκρατικού κράτους, όπως ορίζεται από το Σύνταγμα, από τους νόμους και τα πολιτικά ήθη, αλλά και από το δημοκρατικό ευρωπαϊκό κεκτημένο».
Τάδε έφη ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού κ. Νίκος Ξυδάκης στον αρθρογράφο Δημήτρη Ρηγόπουλο αναφορικά με το νέο δόγμα της απόρριψης των χορηγικών προτάσεων («Ίδρυμα Σ. Νιάρχος» για Βραυρώνα και Κεραμεικό, «Διάζωμα» για αρχαία θέατρα). Ζούμε, δηλαδή, μια νέα Πολιτιστική Επανάσταση, θεμελιωμένη όμως στις αρχές των Ιακωβίνων (επειδή είμαστε ευρωπαϊστές) και στις αντιλήψεις του αρχηγού εκείνης της Εθνοσυνέλευσης και εκείνης της αλήστου μνήμης Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας (όπως φάνηκε και από την εννιάωρη ροβεσπιερική παρωδία της δίκης Ταγματάρχη, τον οποίο δεν συγκρίνω βέβαια με τον Νταντόν, κάθε άλλο).
Ίσως θεωρήσετε υπερβολικό το σχόλιο. Κακεντρεχές. Φανατικό και υποβολιμαίο. Μακάρι να καταλαγιάσουν οι εξαλλοσύνες και να διαψευστούν οι φόβοι μου. Είθε ο νεκραναστημένος μεγάλος τιμονιέρης να αντιληφθεί ότι διοικεί έναν κρατικό οργανισμό μίας χώρας που πρέπει κάποτε να εκσυγχρονιστεί. Σε όλους τους τομείς. Αλλά αν διαβάσετε πίσω από τις γραμμές αυτό το άρθρο, θα διαπιστώσετε ότι οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες. Κι αν προσθέσετε το «νέο δόγμα» του ΥΠΠΟ στα υπόλοιπα νέα δόγματα που βιώνουμε από τις αρχές της χρονιάς, θα τρομάξετε με την πληθώρα των δειγμάτων του απολυταρχισμού. Κι ας επέστρεψε στη Βενετία το λείψανο της προστάτισσας του πυροβολικού αγίας Βαρβάρας.
Μαριάννα Κορομηλά