Αϊβαζόφσκι, Μαύρη ΘάλασσαΕκατό χρόνια από την έναρξη του Πρώτου Παγκόσμιου (1914-2014), που μοιάζει να μην τελείωσε ποτέ, και είκοσι τρία χρόνια από την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, παρακολουθούμε από το 1991 (δηλαδή εδώ και είκοσι τρία χρόνια) τις προσπάθειες της Μόσχας για την επανασύσταση της Σοβιετίας, υπό την Ρωσική Ομοσπονδία, με μηχανισμούς που θα ζήλευε ακόμα και η γερμανικής καταγωγής τσαρίνα Αικατερίνη ή ο αλήστου μνήμης Γεωργιανός «πατερούλης».
Παράλληλα, παρακολουθούμε τα έντονα συμπτώματα γήρατος της ευρωπαϊκής Δύσης, που έχει εγκαταλειφθεί στις «φροντίδες» της δυναμικής καγκελαρίου, τις σπασμωδικές κι ατελέσφορες κινήσεις της Αμερικής, τη νέα τροπή των παλαιών εθνικιστικών παροξυσμών, αλλά και την ανημποριά των ελληνικών μέσων ενημέρωσης να προσεγγίσουν ένα θέμα πελώριων διαστάσεων. Για το ελληνικό πολιτικό προσωπικό ούτε λόγος να γίνεται – περί άλλων τυρβάζουν. Και οι μεν και οι δε ξέχασαν ακόμα και την Κύπρο, όπου οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Με την Ουκρανία θα ασχολούνται;
Για να μην ξεχάσουμε και τα λίγα που ξέρουμε, σας προτείνουμε να ξαναδείτε τις (τόσο επίκαιρες) διαλέξεις του Κώστα Καραμαλή για την ρωσική ιστορία στη Μαύρη Θάλασσα: «Από τη Μεγάλη Αικατερίνη στον Στάλιν, 1750-1950», τέσσερεις διαλέξεις στο blod.gr, καθώς και την τρίτη διάλεξη της Μαριάννας Κορομηλά από τον κύκλο για τη Μαύρη Θάλασσα: «Η χερσόνησος της Κριμαίας και η Θάλασσα του Αζόφ» που βλέπει τα γεωγραφικά δεδομένα του υπό συζήτηση χώρου.